Penubuhan Kerajaan Dua Sicilia

Kerajaan Dua Sicilia wujud hasil daripada penyatuan Kerajaan Sicilia dengan Kerajaan Napoli (dipanggil kerajaan semenanjung Sicilia), dengan Raja Alfonso V dari Aragon dalam 1442. Kedua-dua telah dipisahkan sejak Upacara sembahyang Sicilia pada 1282. Sejak kematian Raja Alfonso pada tahun 1458, kerajaan berpecah belah antara saudaranya John II dari Aragon yang memelihara Sicilia dan anaknya yang haram Ferdinand I yang menjadi Raja Napoli.

Pada 1501, Raja Ferdinand II dari Aragon, anak kepada John II menakluk Napoli dan dua kerajaan di bawah kuasa takhta Sepanyol yang baru bersatu. Tajuk Raja Kedua-dua Sicilia[7] atau Raja Sicilia dan Dua Pantai di Selat kemudian ditanggung oleh Raja-raja Sepanyol sehingga Perang Warisan Sepanyol.[petikan diperlukan] Pada akhir perang, Perjanjian Utrecht pada tahun 1713 menyebabkan Sicilia diberikan kepada Count dan Duke Savoy sehingga Perjanjian Rastatt pada 1714 yang menyebabkan peninggalan Napoli kepada Maharaja Charles VI. Pada tahun 1720, Maharaja dan Savoy menukarkan Sicilia untuk Sardinia, dengan itu ia telah menyatukan semula Napoli dan Sicilia.

Pada 1734, Charles III, Duke Parma, anak kepada Philip V dari Sepanyol, mengambil mahkota Sicilia dari Austria dan menjadi Charles VII & V, memberi Parma kepada saudaranya yang lebih muda iaitu Philip. Pada 1754, Philip menjadi Raja Carlos III dari Sepanyol dan meletak jawatan Sicilia dan Napoli kepada anaknya yang lebih muda yang menjadi Ferdinand III dan Ferdinand IV Napoli dan kemudian dinobatkan sebagai Ferdinand I dari Dua Sicilia. Selain daripada gangguan di bawah Napoleon Bonaparte, Kerajaan Dua Sicilia kekal di bawah garis Bourbon (' Bourbon Duo-Sicilie) berterusan sehingga tahun 1860.

Pada bulan Januari 1799, Napoleon Bonaparte yang telah mengasaskan Republik Perancis, menangkap Napoli dan mengisytiharkan Republik Parthenopaean (1799), sebuah negara klien Perancis dan sebagai pengganti kepada kerajaan. Raja Ferdinand melarikan diri dari Napoli ke Sicilia sehingga bulan Jun tahun itu. Pada tahun 1806, Napoleon Bonaparte pada masa itu adalah Maharaja Perancis, sekali lagi Raja Ferdinand turun takhta lalu melantik saudaranya, Joseph Bonaparte sebagai Raja Napoli. Dalam Perintah Bayonne daripada tahun 1808, Napoleon menggantikan Joseph untuk ke Sepanyol dan dilantik sebagai abang ipar, iaitu Joachim Murat, sebagai Raja Dua Sicilia, walaupun ini hanya bertujuan mengawal bahagian tanah besar kerajaan.[8][9] Sepanjang gangguan Napoleon dari Perancis, Raja Ferdinand kekal berada di Sicilia, dengan menetap di Palermo sebagai ibukotanya.

Raja Ferdinand I dipulihkan dengan Kongres Vienna pada 1815. Beliau menubuhkan sebuah kelulusan antara dengan Negeri Paus, yang sebelum ini membuat tuntutan tanah.[10]

Terdapat hanya beberapa pemberontakan di pulau Sicilia terhadap Raja Ferdinand II tetapi akhirNYA kerajaan hanya dibawa oleh Ekspedisi Ribu pada 1860, yang diketuai oleh Giuseppe Garibaldi, seorang tokoh penyatuan Itali dengan sokongan daripada Kerabat Savoy dan Kerajaan Sardinia. Ekspedisi itu menyebabkan satu siri menarik daripada kekalahan untuk tentera-tentera Sicilia terhadap tentera meningkat Garibaldi. Selepas penawanan Palermo dan Sicilia, dia diarahkan keluar dari pesawat di Calabria dan bergerak ke arah Napoli manakala dalam masa yang sama Piedmontese juga menyerang Kerajaan ini dari Marche. Pertempuran lalu berperang adalah Volturnus pada tahun 1860 dan pengepungan Gaeta di mana Raja Francis II telah mencari perlindungan dengan harapan untuk membantu Perancis yang tidak pernah datang. Bandar-bandar lepas untuk menentang ekspedisi Garibaldi ini adalah Messina (yang menyerah pada 13 Mac 1861) dan Civitella del Tronto (yang menyerah pada 20 Mac 1861). Kerajaan Dua Sicilia dibubarkan dan dilampirkan kepada Kerajaan Itali yang diasaskan pada tahun yang sama oleh Victor Emmanuel II dari Itali.

Kejatuhan golongan bangsawan Sicilia dalam menghadapi pencerobohan Garibaldi diabadikan dalam penceritaan novel Il Gattopardo karya Giuseppe Tomasi di Lampedusa serta dalam filem adaptasinya.

Asal-usul dua kerajaan

Monarki di kawasan yang kemudiannya dikenali sebagai Dua Sicilia, wujud sebagai satu kerajaan tunggal termasuk semenanjung dan Sicilia, ini sebenarnya kembali kepada masa Zaman Pertengahan. Puak Norman dan Raja Roger II membentuk Kerajaan Sicilia dengan menggabungkan Daerah Sicilia dengan bahagian selatan Semenanjung Itali (kemudian diketahui sebagai Duchy Apulia dan Calabria) dan juga Kepulauan Malta. Ibu kota kerajaan ini adalah Palermo di bahagian pulau. Negeri ini wujud dalam bentuk itu dari 1130 sehingga 1285. Dalam pemerintahan Kerabat Anjou Kapet semasa pemerintahan raja Charles I, kerajaan tersebut telah berpecah ketika Perang upacara sembahyang Sicilia.[11]

Charles, orang yang berasal dari Perancis, telah kehilangan Sicilia akibat Kerabat Barcelona, Aragonese dan Catalan selepas mereka dapat mendapat sokongan daripada anak negeri.[12]Charles kekal menjadi raja atas bahagian semenanjung alam, selepas itu secara tidak rasmi dikenali sebagai Kerajaan Napoli. Secara rasmi Charles tidak pernah berputus asa gelaran "Kerajaan Sicilia" dengan mempunyai dua kerajaan yang menggelarkan diri mereka "Sicilia".[13]

Pemerintahan Aragon dan Sepanyol

Ia bukan sehingga Keamanan Caltabellotta pada 1302, yang ditaja oleh Paus Boniface VIII, bahawa kedua-dua raja-raja "Sicilia" diiktiraf kesahihan masing-masing; kerajaan pulau itu kemudian menjadi "Kerajaan Trinacria" dalam konteks rasmi walaupun penduduk masih memanggilnya Sicilia.[14] Akhirnya pada 1442 talian Angevin daripada Raja Napoli yang telah berakhir. Alfonso V dari Aragon, raja sempit Sicilia menakluk Napoli dan menjadi raja kedua-duanya.

Alfonso V menerangkan kawasan geografi di Latin sebagai Utriusque Siciliæ yang bermaksud "kedua-dua Sicilies" dan merupakan gelaran yang digunakan.[15][tiada dalam ayat yang diberikan] Selepas kematian Alfonso, kedua-dua kekal di bawah pemerintahan secara langsung dari Mahkota Aragon, tetapi Napoli mempunyai raja Aragon yang berbeza dari pulau Sicilia dari 1458 sehingga 1501. Untuk tempoh yang singkat, Napoli dikuasai oleh kuasa yang berlainan selain Sicilia dalam bentuk raja Louis XII dari Perancis yang mengambil kerajaan tanah besar dan diadakan selama kira-kira tiga tahun. Selepas Pertempuran Garigliano yang diketuai oleh raja Aragon, Ferdinand II dari Aragon, kedua-dua kawasan itu sekali lagi di bawah kawalan kuasa yang sama dan raja yang sama.

Pada 1516, apabila Charles V, Maharaja Suci Rom menjadi raja pertama Sepanyol, Napoli dan Sicilia di bawah pemerintahan secara langsung oleh Sepanyol. Ia adalah dalam era ini bahawa Charles V memberikan kepulauan Malta dan Gozo yang telah menjadi sebahagian daripada Kerajaan Sicilia selama empat abad kepada Kesatria Hospitaller (selepas itu dikenali sebagai Order of Malta).

Tempoh pemerintahan Sepanyol langsung di bawah baris yang sama raja yang bertahan sehingga 1713, apabila Sepanyol dan kedua-dua Sicilia diserahkan kepada Philip, Duke Anjou yang mengasaskan cawangan Sepanyol kepada Rumah Bourbon. Secara ringkas diganggu oleh ejaan lapan tahun pemerintahan Kerabat Savoy di Sicilia, kedua-dua kerajaan jatuh di bawah raja yang sama selepas Perjanjian The Hague, untuk Austria iaitu raja Charles VI, Maharaja Suci Rom.